Sam fakt, że post ten powstał spontanicznie, a do testu posłużyły sprzęty znajdujące się na podorędziu świadczy o tym, że nie istnieje sprzęt idealny do pomiaru temperatury.

CZYM MIERZYĆ TEMPERATURĘ?

Powiedzmy, że dysponowałam właśnie wolną chwilą, małym Nutriątkiem i chęcią poznania jego bazowej temperatury ciała.

Arsenał przyrządów z mojej szafki medycznej prezentuje się następująco:

Od lewej: zwykły termometr elektroniczny z giętką końcówką, termometr szklany z alkoholem (podobny do rtęciowego), termometr douszny na podczerwień i termometr bezdotykowy.

Na rynku dostępne są również termometry smoczkowe, które ze względu na małą uniwersalność, jednak nie załapały się do testu.

Podobny los podzieliły termometry paskowe, zbyt mocno kojarzące mi się z dołączanymi do gazet dla nastolatków miernikami temperatury uczuć. Kocha/ nie kocha wydaje mi się jednak zbyt mało poważne, jak na tak doniosłą okazję.

TEST TERMOMETRÓW

Jako model posłużyło więc zdrowe Nutriątko Młodsze. W trakcie pisania tego posta również Starsze pozazdrościło rodzeństwu sławy i rozchorowało się, stąd ostatecznie wystąpiły oba futrzaki.

Zdrowe Nutriątko Młodsze, a więc nie spodziewłaam się rewelacji w kontekście niedokładności pomiaru.

Za to starsze w stanie podgorączkowym już pewne rozbieżności prezentuje. Zapraszam.

MASZYNERIA:

Przedstawione urządzenia są w miarę porządne, dopuszczone do sprzedaży i przede wszystkim zasłużone w boju (w tejże medycznej szafce:).

W teście chciałam bardziej zwrócić uwagę na praktyczne zastosowanie konkretnej metody pomiaru, jak i przestrzec przed najczęstszymi pułapkami danej metody pomiarowej.

1 a. Termometr ELEKTRONICZNY z giętką końcówką, pomiar doodbytniczy

Uzyskany pomiar: 37,1 stopnia Celsjusza.

PLUSY:

• Nabytek z przydrożnej apteki za jakieś 15 złotych. Dostępny i tani.
• Jest stosunkowo uniwersalny. Może być stosowany w jamie ustnej i pod pachą.
• Uzyskane wyniki są powtarzalne w kolejnych pomiarach.
• Przydatny także u najmłodszych dzieci, gdzie pomiar dokonywany jest doodbytniczo, duży plus za giętką końcówkę.
• W związku z licznymi opcjami miejsc stosowania cenię go za stosunkowo dużą łatwość dezynfekcji
• Brak konieczności odmierzania czasu stoperem- wbudowany sygnał dźwiękowy
• Bezpieczna budowa pozwala go stosować nawet u pokładającego się w gorączce dziecka

MINUSY:

• Należy mieć na uwadze maksymalną głębokość pomiaru w odbytnicy 2 cm. Termometr w czasie pomiaru jest śliski, nie posiada jednak żadnego ogranicznika ani znacznika na tej głębokości, trzeba więc wyznaczyć sobie tą granicę przed pomiarem (wyimaginowaną lub wręcz dosłownie oznaczyć ją na termometrze)
• W wypadku pomiarów u starszaków i dorosłych bardzo wiele zależy od techniki pomiaru.
• Konieczność wymiany baterii

KIEDY WYGRYWA?

• W miarę szybki pomiar u niepodejrzanego malucha
• Pomiar u odpoczywającego, ściętego gorączką starszaka
• Pomiar u dorosłego

UWAGI:

• Czytajcie instrukcje Waszych termometrów. Często jest tak, że dopiero po drugim czy trzecim dzwonku temperatura jest gotowa do odczytu i jest to zależne od miejsca pomiaru.
• Zamiast zwykłego termometru możecie zastosować elektroniczny termometr owulacyjny. Też ma giętką końcówkę, w budowie nie różni się zbytnio od prezentowanego wyżej, a dokładnośc zapewnia do 2 miejsc po przecinku.
• Ważna jest technika pomiaru*. W jamie ustnej jest to miejsce POD JĘZYKIEM. Czujnik powinien być ze wszystkich stron otoczony śluzówką (jama ustna, odbyt) lub skórą (pacha). Może być to utrudnione u osób niewspółpracujących lub bardzo szczupłych (pacha).

* Jak mierzyć temperaturę w pupie u dziecka?

POZYCJA CIAŁA:

Dziecko leży na pleckach. Nóżki podginamy do brzuszka.

Przytrzymujemy nogi jedną ręką. Staramy się, aby utworzył się między nimi kąt rozwarty (nie powinny być równolegle do siebie)

INSTRUKCJE:

Nakładamy na końcówkę termometru medium natłuszczające czytaj np. oliwkę, olej migdałowy, kokosowy, olej palmowy (na zdjęciu).

Wprowadzamy termometr do odbytu drugą ręką bardzo delikatnie cofając się natychmiast, jeśli natrafiamy na jakikolwiek opór.

Przez cały czas pomiaru stabilizujemy ciałko dziecka (żeby nie wierzgało nóżkami) i termometr (dziecko może próbować go wypchnąć mięśniami odbytu).

1 b. Termometr ELEKTRONICZNY z giętką końcówką, pomiar pod pachą

Uzyskany pomiar 34,9 st. C u pokładającego się dziecka ze stanem podgorączkowym. Wynik mówi sam za siebie.

Plusy i minusy zamieszczone powyżej.

Zdjęcie zamieszczam poglądowo, żeby pokazać jaka jest sensowna pozycja w czasie pomiaru. MOże mieć to większy sens u dzieci starszych, w wieku szkolnym.

Swoją ręką stabilizujemy ciało dziecka i dociskamy delikatnie ramię, tak żeby jak największa powierzchnia skóry dotykała czujnika termometru. Warto wówczas posiłkować się jakimś rozpraszaczem (typu książeczka z ulubioną bajką), żeby małego urwisa utrzymać w jednej pozycji.

Ale jak widać nawet takie cuda wianki nie pomogą u osobnika szczupłego/ młodego.

2 a. Termometr SZKLANY (bezrtęciowy), pomiar doodbytniczy.

 

Uzyskany pomiar w pełni zdrowia: 36,9 st.C

PLUSY:

• Porównywalne z poprzednim, elektronicznym
• Jeszcze większa łatwość dezynfekcji
• Fizyczna metoda pomiaru, bez żadnej elektroniki. W związku z tym nieco bardziej jej ufam.
• Brak konieczności wymiany baterii
• Ze względu na grubszą końcówkę trochę lepiej przylega do rozmaitych fałdek i daje lepsze wyniki pod pachą i w jamie ustnej
• Obecność strzepywaczki– taki analogowy gadżet. Choć tak naprawdę jest to plusominusem, bo istnieje w ogóle konieczność jego strzepywania.
• Jest tak zbudowany, że za Chiny ludowe nie da się go zbyt głęboko zaaplikować przy prawidłowym użytkowaniu

MINUSY:

• Zdecydowanie czas pomiaru. Zalecany to 4 całe długie minuty. I konieczność nastawiania stopera.
• Łatwość potencjalnego zniszczenia. Mój egzemplarz ma już kilka zadrapań (spadł, więc chwała mu za to, że się nie potłukł) i raczej nie wróżę mu długiej przyszłości.
• Konieczność ciągłego nadzoru w czasie stosowania: uważaj, nie kładź się tu, pamiętaj, że masz termometr itd. Nieintuicyjne.
• Sztywna końcówka (choć trochę zachowuje twarz, dzięki bezpiecznemu rozszerzeniu trzonka)
• Na koniec minusoplus: pamiętajmy, że termometry tego typu używane są u noworodków w celu odgazowania. Czytaj: w trakcie pomiaru dziecko raczej będzie puszczać gazy a i kupka zdarzyć się może. Używamy zdecydowanie na podkładzie nieprzemakalnym.

KIEDY WYGRYWA?

• Dokładny pomiar
• Możliwość odgazowania dziecka przy okazji pomiaru temperatury

2 b. Termometr SZKLANY (bezrtęciowy), pomiar pod pachą.

Uzyskany wynik u dziecka ze stanem podgorączkowym to 36,5 st. C

Technika i pozycja do pomiaru jak w wypadku urządzenia elektronicznego. Plusy i minusy w podpunkcie 2a.

Warto wspomnieć o możliwości dodatkowego delikatnego dociśnięcia końcówki termometru do dołu pachowego. Chwytamy wówczas za przeciwległy koniec i z wyczuciem manewrujemy tak, żeby zbiorniczek z cieczą w termometrze był jak najbardziej otoczony przez skórę dziecka.

 

3. Termometr DOUSZNY (na podczerwień)

Uzyskany pomiar: 34,3 st.C. Śmiech na sali:) Ale to tylko z powodu zbyt młodego modela.

PLUSY:

• Nieinwazyjny i bezbolesny. Nie trzeba przekupywać żelkami i naklejkami, żeby dzieciaki dały się badać
• Higieniczny, choć z dezynfekcją już tu gorzej.
• Sygnał dźwiękowy informuje o zakończeniu pomiaru
• Niezależny od czynników zewnętrznych modyfikujących temperaturę ciała

MINUSY:

• Warunkiem prawidłowego pomiaru jest brak woskowiny w przewodzie słuchowym! Stąd właśnie brak podpunktu b.
• Oraz prawidłowa technika mierzenia temperatury (umiejętność odprostowania przewodu słuchowego)
• Konieczność wymiany kapturków ochronnych sondy dousznej. Oraz baterii.
• Węższy zakres wiekowy (akurat mój model tak ma, że nie nadaje się dla maluszków, ale u starszaka się sprawdzi)

KIEDY WYGRYWA?

• Dokładniejszy niż bezdotykowy pomiar u śpiącego/ rozgrzanego/ wychłodzonego starszaka lub dorosłego
• Weryfikacja pomiaru termometrem bezdotykowym

UWAGI:

Warto zapamiętać, że prawidłowa technika pomiaru wymaga odprostowania kanału słuchowego (starałam się ukazać to na zdjęciu) u dziecka. Sonda musi zebrać informację z błony bębenkowej, nie ze skóry przewodu słuchowego! Trzeba bardzo dokładnie umieścić ją w przewodzie słuchowym i pilnować ustawienia przez czas zbierania danych.

 

4 a. Termometr BEZDOTYKOWY, pomiar z powierzchni skóry.

Przetestowany w warunkach prawidłowej temperatury zaprezentował grzecznie 36,6 st.C. Nad tętnicą szyjną 36,7 st. C

PLUSY:

• Najbardziej nieinwazyjna ze wszystkich metod pomiarowych
• Niemal natychmiastowy wynik pomiaru
• Możliwość sprawdzenia również temperatury w pomieszczeniu lub temperatury powierzchni (np. w czasie ochładzającej kąpieli)

MINUSY:

• Bardzo orientacyjny i zmienny wynik
• Bardzo zależny od warunków zewnętrznych (temperatura powietrza, przegrzanie dziecka itp.)

UWAGI:

Obserwuję taką prawidłowość i absolutnie nie jest to naukowo udowodnione, ale się z Wami podzielę. Jeśli u gorączkującego dziecka pomiar w okolicy skroni/ czoła jest w miarę akceptowalny, ale nad tętnicą szyjną wynik już zdecydowanie wyższy to znak, że nadchodzi fala gorączki.

KIEDY WYGRYWA:

• Idzie na pierwszą linię frontu- zawsze zaczynam pomiary od tego małego wariata
• Niezastąpiony w czasie snu (u dziecka nieprzykrytego 5-oma kołdrami)
• Przesiewowa kontrola temperatury
• Chęć przewidzenia przyszłości- od różnicy pomiaru skroń/ szyja często uzależniam decyzję o podaniu kolejnej dawki leku przeciwgorączkowego

4 b. Termometr BEZDOTYKOWY, pomiar z powierzchni skóry w czasie stanu podgorączkowego.

Dla użytkowników zaawansowanych wykonałam test w czasie narastania temperatury.

Rozbieżności w ogóle mnie nie zaskoczyły, ale zamieszczam tę informację ku przestrodze.

Pomiar ze skroni 36,7 st.C , z czoła 37,2 st.C, z brzucha 36,5 st. C, znad tętnicy szyjnej 37,3 st.C. Po 10 minutach było to już 37,7 st.C na wysokości szyi.

A teraz BONUS:

3 POWODY DLA KTÓRYCH KOCHAM TERMOMETR BEZDOTYKOWY

#1 ROZWIJA WYOBRAŹNIĘ:

Pozwala mi wierzyć, że życie w pełnej krasie jest możliwe przy 44 st.C

Tak mrożący krew w żyłach wynik możliwy do uzyskania u małych dzieci w czasie snu pod grubą kołdrą.

#2 ROZWIJA UMIEJĘTNOŚCI MANUALNE:

Jeśli nie mam ochoty kogoś przyjąć dodatkowo, zawsze przy odpowiednim ustawieniu jestem w stanie uzyskać pomiar temperatury w prawidłowym zakresie. Rozpiętość pomiaru: 4 st.C

Niestety. Szopka w postaci pielęgniarki izby przyjęć monitorującej temperaturę świeżo przybyłego na rękach rodzica rozgorączkowanego malucha wprost z mroźnego podwórka i w czapce wciąż żywa.

#3 ZAPEWNIA KONTROLOWANYM PACJENTOM SPOKOJNY SEN I POZWALA PRZEWIDYWAĆ PRZYSZŁOŚĆ

Pod tym punktem najprawdziwiej na świecie podpisuję się obiema rękami. Jeśli poznamy swój sprzęt i wyeliminujemy czynniki fałszujące wyniki pomiarów to termometr bezprzewodowy stanie się Naszym niezastąpionym w czasie infekcji przyjacielem.

Żaden inny sposób pomiaru nie jest tak nieinwazyjny. A sen dziecka (i rodzica) w czasie infekcji na wagę złota. Znalezienie kompromisu między kontrolą temperatury a całonocnym czuwaniem leży we wspólnym interesie.

Ponadto przy odpowiedniej technice  jesteśmy w stanie zaobserwować tendencję w przebiegu gorączki u danego chorego.

BONUS #2:

CZEGO NAUCZYŁAM SIĘ W TRAKCIE PISANIA TEGO POSTU:

• Termometry szklane nie tłuką się tak łatwo, jak powszechnie się sądzi. Wybierając między upadkiem aparatu a termometru przyozdobiłam swój miernik temperatury o kilka rysek, ale nic ponad to.
• Pomiar doodbytniczy naprawdę pobudza pracę jelit. Róbcie go na podkładzie higienicznym lub łatwo zmywalnej powierzchni.
• Koc łatwo przesiąka.
• Dywan nie należy do powierzchni łatwo zmywalnych.

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej na temat prawidłowych warunków pomiaru temperatury to wiele cennych wskazówek znajdziecie w drugiej części cyklu o gorączce.

Jeśli borykacie się z nadmierną temperaturą poczytajcie o obliczaniu prawidłowych dawek leków w zależności od wieku i masy ciała.